Stel je voor: een bedrijf wil klantgegevens verwerken en weet niet goed welke rechtsgrond te kiezen. Om het zekere voor het onzekere te nemen, besluit men toestemming te vragen én tegelijkertijd een beroep te doen op het ‘gerechtvaardigd belang’. Zo lijkt het alsof er altijd wel een rechtsgrond overeind blijft, toch? Helaas, zo werkt de AVG niet.

Een recente uitspraak uit Nederland bevestigt wat wij al jaren adviseren: elke gegevensverwerking kan maar één rechtsgrond hebben. Toch zien we dat dit principe nog vaak wordt genegeerd. Hoog tijd om dit misverstand op te helderen.

Dacht je dat alleen je naam en e-mailadres als persoonsgegevens tellen? Denk opnieuw. De Gegevensbeschermingsautoriteit (GBA) heeft in een recente beslissing een duidelijk standpunt ingenomen: stemopnames kunnen niet alleen persoonsgegevens zijn, maar zelfs biometrische gegevens. Dit brengt verregaande verplichtingen met zich mee voor bedrijven die met audiodata werken, zoals callcenters, AI-ontwikkelaars en publieke instellingen.

De zaak in kwestie draaide om een innovatieproject van de Stad Antwerpen, waarbij geluidssensoren in de studentenbuurt werden geplaatst om overlast in kaart te brengen. De verwerking van deze geluidsopnames bleek echter niet conform de AVG. De GBA nam een onderbouwde beslissing die bedrijven dwingt om na te denken over hoe ze stemopnames verwerken en beveiligen.

Het Jaar van de Slang staat in de Chinese astrologie symbool voor transformatie en vernieuwing. De slang werpt zijn oude huid af om verder te groeien. Misschien is het tijd dat wij in het Westen hetzelfde doen als het gaat om onze kijk op China's technologische opmars.

De recente hype rond DeepSeek, een Chinese AI-speler die met krachtige open-source modellen de markt verrast, roept opnieuw de klassieke reacties op: verbazing, argwaan en soms zelfs paniek. Maar wat als we ons oude denken afwerpen en met een meer open blik kijken naar wat er werkelijk gebeurt?

“Waarom krijg ik deze e-mails?” Je hebt je contactgegevens nooit gegeven, en toch duiken er berichten op in je inbox van bedrijven die je hun product willen verkopen. Het voelt alsof iemand zonder toestemming in jouw LinkedIn-profiel heeft gekeken.

Dit is geen toeval, maar het gevolg van data scraping: een praktijk waarbij bedrijven persoonlijke informatie van sociale media verzamelen. Hoewel sommigen dit rechtvaardigen door te wijzen op de “publieke beschikbaarheid” van de gegevens, heeft de Franse privacytoezichthouder CNIL hier onlangs een stevige lijn in getrokken.

In deze blog ontdek je waarom deze uitspraak belangrijk is, wat dit betekent voor ondernemers, en waar je rekening mee moet houden om zelf compliant te blijven.

Wat gebeurt er wanneer iemand te vaak of te uitgebreid een beroep doet op zijn rechten onder de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG)? Hoe ver reikt het geduld van toezichthouders en organisaties? Deze vragen kwamen scherp naar voren in een recente uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU). Het arrest werpt niet alleen licht op hoe we begrippen als “kennelijk ongegrond” en “buitensporig” moeten interpreteren, maar biedt ook inzichten over de grenzen van de AVG.

In deze blog duiken we in de details van de casus, bespreken we de uitspraak en bekijken we de bredere relevantie voor bedrijven en toezichthouders die dagelijks met de AVG te maken hebben.

Mag een bedrijf nog vragen hoe ze je mogen aanspreken, of is dat een inbreuk op je privacy? Deze vraag werd onlangs centraal gesteld in een uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU). Het verplicht opgeven van een aanspreektitel tijdens online aankopen lijkt misschien onschuldig, maar het raakt aan de kern van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). In een wereld waarin genderidentiteit en privacy-activisme steeds belangrijker worden, rijst de vraag: hoe vinden we een evenwicht tussen beleefdheid en privacybescherming?

In deze blog onderzoeken we de impact van het oordeel van het Hof, de bredere discussie over maatschappelijke normen en wat dit betekent voor ondernemers. Is het einde van de aanspreektitel nabij, of is er nog ruimte voor beleefdheid in het digitale tijdperk?

Tijdens de Consumer Electronics Show (CES) 2025 waren AI-powered wearables de grote ster van de show. Van slimme brillen die gezichten analyseren tot wearables die je emoties monitoren via stemherkenning, de innovaties zijn intrigerend én zorgwekkend.

Deze technologieën zijn krachtiger dan ooit, maar ze brengen ook fundamentele juridische en ethische vragen met zich mee. Hoe ver mogen we gaan in het verzamelen van data? En hoe beschermen we onze rechten in deze hyper-innovatieve wereld?

Na bijna meer dan twee jaar thuisgezeten te hebben, hebben we allemaal terug reiskriebels. We willen een stukje van de wereld zien en liefst zo goedkoop mogelijk. Hiervoor maken we gretig gebruik van websites zoals Skyscanner. Op een presenteerblaadje krijgen we de prijzen van verschillende luchvaartmaatschappijen. Het enige wat we nog moeten doen is kiezen voor het goedkoopste ticket en de valies inpakken. 

Websites zoals Skyscanner zorgen ervoor dat je niet zelf op zoek moet gaan naar het meest voordelige alternatief. Handig toch? Maar waar vinden die websites hun data? En is dit wel zo onschuldig als het lijkt?